مدیریت بهداشت

با توجه به اهمیت بی‌نظیر سلامت در حوزه‌ی HSE، ضروری است که اهمیت مدیریت بهداشت صنعتی روشن‌تر مورد بررسی قرار گیرد. در طرح‌های توسعه‌ای ما، ارتباط بین سلامت و توسعه پایدار به جدیت بسیاری مورد توجه قرار گرفته و در چهارمین برنامه توسعه جمهوری اسلامی ایران، این مسئله به‌منظور کاهش مخاطراتی که بر سلامت در محیط کار تهدیدناک هستند، مورد تأکید قرار گرفته است. این امر زیرا که وضعیت بهداشتی فرد تأثیر عمیقی بر عملکرد وی دارد و به عنوان یک ابزار اساسی در راستای دستیابی به بالاترین سطح بهره‌وری مطرح می‌شود.

اکنون همه کشورهای پیشرفته و در حال توسعه متوجه شده‌اند که سلامت، یک ضامن برای دستیابی به توسعه پایدار و جامعه‌ای است که در همه جوانب بهبود می‌یابد. این رویکرد به‌علاوه از مبارزه با بیماری‌ها و آسیب‌ها، به زمینه‌های گسترده‌تر سعادت و رفاه زندگی و محیط کار می‌پردازد و در واقع، تضمین کننده‌ی آینده‌ای پایدار و سلامتمند است. به همین دلیل، توسعه صنعتی مناسب و مردم‌مدار، منجر به سلامت می‌شود و برعکس. اما در توسعه‌ی نامتعادل و ناپایدار اقتصادی، سلامت افراد، ایمنی و محیط زیست به شدت تهدید می‌شوند. به همین دلیل، ایجاد تعادل بین "طبیعت و جامعه" و "توسعه صنعتی و اقتصادی" امری ضروری است.

این رویکرد، ضرورت رویکرد نوین به بهداشت حرفه‌ای را، به‌ویژه در چهارچوب سیستم یکپارچه HSE، دوچندان کرده است. همان‌طور که در سند شماره 155 کنفرانس بین‌المللی کار (ILO) آمده است، هر سازمان باید یک سیاست منسجم و روشن در زمینه بهداشت حرفه‌ای و ایمنی داشته باشد که به‌صورت مداوم اجرا و بازبینی شود. این رویکرد، تمامی عناصر محیط کار از جمله عناصر شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی و همچنین فرآیندهای کاری را پوشش می‌دهد. از میان این عناصر می‌توان به روابط میان مواد مختلف و افراد مشغول به کار، آسیب‌ها و حوادث مختلف، آموزش‌های بهداشت و ایمنی، هماهنگی در سطوح گروهی و ح